Książka „Z głową”

Cele
- praca techniką warsztatową,
- wnikliwe przyjrzenie się innej osobie i sobie,
- przełożenie na język plastyczny pojęć, które określają naszą osobowość.

Przebieg warsztatu

Część I
Jak mnie widzą?
Dobierzcie się w pary. Usiądźcie przy stole naprzeciwko siebie(stół pokryty białą tkaniną).
Połóżcie na stole przed sobą owal symbolizujący kształt twarzy. Odrysujcie kontur tego owalu.

Przyjmijcie, że jest to obrys głowy Twojego partnera.
Zastanówcie się jak odbieracie, (jak widzicie), i jak oceniacie swojego partnera? Jaki jest to człowiek?
Narysujcie, namalujcie swoją opinię o partnerze („metaforyczny obraz partnera”).
Zróbcie to na zewnątrz konturu głowy.

Część II
Taki jestem.
Zamienieniami się z partnerem miejscami (siadamy obok obrazu wykonanego przez naszego partnera –
naszego portretu „Jak mnie widzą”).
Przyjrzyjcie się dokładnie temu, co zrobił, jak przedstawił Was partner.
Zastanówcie się nad tym, co miał na myśli, jak Was ocenił partner?
Czy zgadzacie się z tym wizerunkiem?
Teraz zastanówcie się jeszcze raz dokładnie, jacy jesteście naprawdę, jacy jesteście „od wewnątrz”?
Dobrzy, uczciwi, otwarci, pogodni? Narysujcie, namalujcie siebie „od wewnątrz”.
Stwórzcie ten obraz wewnątrz wcześniej stworzonego konturu Waszej głowy – „Waszego portretu”.

Część III
Wstańcie wszyscy. Odejdźcie od stołu. Odsuńcie krzesła.

Konfrontacja

Przyjrzyjcie się dokładnie swojej pracy, pracy partnera, a następnie kolejno wszystkim pracom.
Porównajcie wszystkie prace. Porozmawiajcie o tych pracach. Porozmawiajcie o istocie
problemu: jak siebie widzimy i jak was widzą inni. Zwróćcie uwagę na formę prac.

Uczestnicy: młodzież, dorośli.
Miejsce: klasa, sala, przestrzeń otwarta.
Materiały: stoły, biała tkanina (alternatywnie karton z roli), kredki, mazaki, owal twarzy wykonany
z białego kartonu.
Czas: 2 godziny.

Bibliografia
Karolak W. Handford O. (2009), PORTRETY i MASKI, Łódź: AHE.